Con tan só doce anos ingresou na Universidade de Edimburgo.
De 1734 a 1737 expúxose os problemas da filosofía especulativa. Durante este período escribiu a súa obra máis importante, Tratado sobre a natureza humana (1739-1740). Escribiu ademais Ensaios morais e políticos (1741-1742). Non conseguiu o seu nomeamento para a facultade da Universidade de Edimburgo porque se lle consideraba un escéptico en asuntos relixiosos. Foi titor do enajenado marqués de Annandale e posteriormente auditor de guerra.
Hume sostén que todo coñecemento deriva en última instancia da experiencia sensible, sendo esta a única fonte de coñecemento. Os seus Ensaios filosóficos sobre o entendemento humano publicáronse en 1748. En canto á moral, sostén que a razón debe ser escrava dos sentimentos ou paixóns. Só as paixóns poden movernos; a razón debe estar ao seu servizo. As regras da moral e da xustiza teñen un carácter puramente convencional. Non existe unha necesidade racional que nos leve a respectar esas regras (a propiedade privada, a obediencia ás leis, o respecto ás promesas, etc.). Observar estas regras, así como outras convencións (e.g., as do a modestia e a castidade) é algo bo só pola utilidade social que traen. Se as condicións sociais fosen diferentes, esas normas non terían sentido.
En 1752 apareceron os seus Discursos políticos, e un ano despois, tras volver tentar unha cátedra na universidade, nomeáronlle titular da Biblioteca da avogacía da cidade. Escribiu por entón a súa obra de seis volumes Historia de Inglaterra, que apareceu por entregas desde 1754 ata 1762 e, ata 1765, desempeño o cargo de secretario do embaixador británico en París.
Coñeceu ao filósofo francés Jean-Jacques Rousseau, quen lle acompañou no seu regreso ao Reino Unido. Pasou a ser subsecretario de Estado en Londres (1767-1768), e despois retirouse a Edimburgo, onde permaneceu o resto da súa vida.
David Hume faleceu en Edimburgo o 25 de agosto de 1776.
A súa autobiografía foi publicada con carácter póstumo en 1777, así como Diálogos sobre a relixión natural (1779).
