Teoría Etica

· Qué é unha teoría ética

.As teorías éticas teñen carácter normativo, pretenden a fundamentación dos postulados e normas morais.A ética é soamente unha reflexión acerca da moral. Non pretende crear unha nova moral, porque sería unha pretensión inútil. Isto é o que fan as teorías éticas: permiten que os seres humanos podamos xustificar e fundamentar os nosos principios e normas

· Tipos de teorías éticas

Estas teorías permiten xustificar as normas e os xuízos morais. As normas expresan obrigacións, os xuízos morais son xuízos de valor.
A estrutura gramatical dunha norma moral é Todos deben facer X; a forma do xuízo moral é X é bo.
As teorías éticas queren establecer principios que xustifiquen normas e xuízos deste estilo, pero o modo de xustificalos cambia dunhas teorías a outras.

A Teorías cognitivistas

Estas teorías afirman:

· que bo é unha cualidad de X

· que X é bo é unha oración descriptiva

· que una oración así aporta un novo conñecemento acerca de X.

Éticas sustancialistas

Afirman que é imposible falar acerca da corrección das normas se non é sobre o transfondo dalgunha concepción compartida da vida boa.

 Quen defende as posicións sustancialistas coinciden en concibir o moral como un ámbito no que o principal non é o discurso sobre as normas xustas, senón o dos fins, os bens e as virtudes comunitariamente vividos nun contexto vital concreto.

· Teorías naturalistas.

Afirman que os términos morales equivalen a propiedades naturales observables.

· Teorías intuicionistas.

Afirman:

1) que os términos morales non son cualidades naturales,

2) que os términos morales soamente poden ser definidos mediante outros términos morais,

3) que polo menos un término moral será indefinible.

B Teorías no cognitivistas

Negan os tres supostos das cognitivistas. Son o emotivismo e o prescriptivismo.

· Teorías teológicas (materiales)

Tratan de determinar o fin da vida humana, aquilo que, se o conseguimos, faranos bos. Fundan o deber no ben que se ofrece á vontade para que o realice.

Éticas materiales

•          Afirman que o criterio de moralidade para axuizar cando nos achamos ante accións ou normas morais, pode explicitarse mediante enunciados con contido, xa que estas éticas supoñen que hai un ben, un fin ou un valor determinado á base da moral.

•         Xa sexa que se trate dun ben ontológico, teolóxico, psicolóxico ou sociolóxico, o primeiro que unha ética deste tipo debe emprender é a tarefa de descubrir o ben, fin ou valor supremo, definíndoos no seu contido. A partir diso é posible extraer criterios de moralidade con contido.

Éticas teleológicas

•         En principio, entenderíase por teoría teleolóxica aquela para a cal a corrección ou incorrección das acciones está sempre determinada pola sua tendencia a producir certas consecuencias que son intrínsecamente boas ou malas.

•         Serían éticas teleolóxicas aquelas que se ocupan en discernir qué é o ben no moral antes de determinar o deber, e consideran como moralmente boa a maximización do ben no moral.

· Teorías deontológicas (formales)

Tratan de determinar qué é o correcto.

Éticas formales

•         Non fan depender el bien moral de un contenido, sino de la forma de unos mandatos. Aquellas normas que revistan una determinada forma son las que deben ser realizadas, porque tienen la forma de la razón.

No caso de Kant, a forma racional das normas  descubrese cando adoptamos a perspectiva da igualdade (nun mundo de persoas empíricamente desiguais) e da universalidade (nun mundo de individuos dotados de preferencias subxetivas).

Éticas deontológicas

Una teoría deontolóxica consideraría que unha acción sería sempre intrínsecamente correcta ou incorrecta, foran cales foran as consecuencias.

•         Serían éticas deontolóxicas as que marcan o ámbito do deber antes de ocuparse do ben e sólo consideran bo (o correcto) o adecuado ao deber.

Éticas procedimentales

•         Se consideran, en xeneral, como heredeiras do formalismo kantiano, ainda que sustituyen algunas de sus ideas máis vulnerables ─a conciencia individual é o lugar privilexiado da experiencia moral─ por novos elementos teóricos que puideran salvar as dificultades a que debeu enfrentarse a ética de Kant.

•        O procedemento buscado ha de expresar a racionalidade práctica no sentido kantiano, é dicir, o punto de vista dunha voluntade racional entendida como o que todos podrían querer.

•         Esto significa que aquelo que  a razón propoña como moralmente obrigatorio non pode identificarse só co o que de feito desexamos ou co o que subxetivamente nos conven, senon máis ben co o que calquera persoa desexaría se adoptase a perspectiva de igualdade e universalidade aludida anteriormente.