Teoria do psicoanalisis de Freud:

O inconsciente:

A primeira das achegas de Freud foi o descubrimento da existencia de procesos psíquicos inconscientes ordenados segundo leis propias, distintas ás que gobernan a experiencia consciente. No ámbito inconsciente, pensamentos e sentimentos que se daban unidos divídense ou desprazan fóra do seu contexto orixinal; dúas imaxes ou ideas dispares poden ser reunidas (condensadas) nunha soa; os pensamentos poden ser dramatizados formando imaxes, no canto de expresarse como conceptos abstractos, e certos obxectos poden ser substituídos e representados simbólicamente por imaxes doutros, aínda cando o parecido entre o símbolo e o simbolizado sexa vago, ou explicarse só pola súa coexistencia en momentos afastados do presente. As leis da lóxica, básicas no pensamento consciente, deixan de exercer o seu dominio no inconsciente.

Comprender como funcionan os procesos mentais inconscientes fixo posible a comprensión de fenómenos psíquicos previamente incomprensibles, como os soños. A través da análise dos procesos inconscientes, Freud viu que este estado servía para protexer o soño (o repouso) do individuo contra os elementos perturbadores procedentes de desexos reprimidos, relacionados coas primeiras experiencias do desenvolvemento que afloran nese momento á conciencia. Así, os desexos e pensamentos moralmente inaceptables, é dicir, o `contido latente' do soño, transfórmanse nunha experiencia consciente, aínda que non inmediatamente comprensible, ás veces absurda, denominada `contido manifesto'. O coñecemento destes mecanismos inconscientes permite ao analista investir o proceso de elaboración onírica, polo que o contido latente transfórmase no contido manifesto, accedendo a través da interpretación dos soños ao seu significado subxacente.

"El Ello"

"El Ello" é a parte primitiva, desorganizada e innata da personalidade, cuxo único propósito é reducir a tensión creada por pulsións primitivas relacionadas coa fame, o sexual, a agresión e os impulsos irracionais. Comprende todo o que se herda ou está presente ao nacer, preséntase de forma pura no noso inconsciente. Representa os nosos impulsos, necesidades e desexos máis elementais. Constitúe, segundo Freud, o motor do pensamento e o comportamento humano. Opera de acordo co principio do pracer e descoñece as demandas da realidade. Alí existen as contradicións, o ilóxico, do mesmo xeito que os soños. Representa a necesidade básica do ser de cubrir as súas necesidades fisiológicas inmediatamente e sen considerar as consecuencias. A necesidade de obter comida, a agresividade, así como a procura do sexo, son respostas "del ello" a diferentes situacións.

"El yo"

O Eu ten como fin cumprir de maneira realista os desexos e demandas do Iso co mundo exterior, á vez conciliándose coas esixencias do Superyó. O Eu evoluciona segundo a idade e as súas distintas esixencias do Iso actuando como un intermediario contra o mundo externo. O eu segue ao principio de realidade, satisfacendo os impulsos do Iso dunha maneira apropiada. Utiliza razoamento realista característico dos procesos secundarios que se poderían orixinar. Como executor da personalidade, o Eu ten que mediar entre as tres forzas que lle esixen: o mundo da realidade, o Iso e o Superyó, o eu ten que conservar a súa propia autonomía polo mantemento da súa organización integrada.

"El superyo"

O Superyó é a parte que contrarresta ao iso, representa os pensamentos morais e éticos recibidos da cultura. Consta de dous subsistemas: a "conciencia moral" e o ideal do eu. A "conciencia moral" refírese á capacidade para a autoevaluación, a crítica e o reproche. O ideal do eu é unha autoimagen ideal que consta de condutas aprobadas e recompensadas.

O Superyó no ensino clásico freudiana é unha instancia que non está presente desde o principio da vida do suxeito, senón que xorde a consecuencia da internalización da figura do pai como un resultado da resolución o complexo de Edipo.